Ademtherapie - vergeet inademen - drie redenen om vooral te letten op je uitademing

Saskia Beugel

26 januari 2021

Vergeet inademen, dire redenen om te letten op je uitademing

Ga jij vooral fitnessen als er een personal trainer op je staat te wachten? Ik heb dat met ademen. Ik ga pas écht op mijn ademhaling letten onder ‘druk’ van een coach, een workshop of als ik mediteer. Onlangs keek ik naar mijn ademhaling met een therapeut. Het was een verhelderende én fijne sessie. Mijn ervaring: ik adem niet volledig UIT, mijn uitademing is korter dan mijn inademing. Mijn longen staan constant “onder adem”. Dat zorgt ervoor dat ik veel spanning vasthoud in mijn lichaam.

Is jouw inademing even lang als je uitademing? Hier 3 redenen om erop te letten.

Het voorkomt oppervlakkige ademhaling

Adem komt van het woord atman, wat ‘inwonende geest’ betekent. Bij iedere ademhaling maak je dus contact met jezelf. Als je goed ademt dan.

Als mensen met ademen bezig zijn, ligt de focus veelal (onterecht) alleen op de inademing. Als je niet volledig uitadement, blijft er kooldioxide – een bekende stressor in je zenuwstelsel – achter in je longen. Je systeem detecteert dat er te veel kooldioxide en te weinig zuurstof is en doet wat het moet doen: inademen om meer zuurstof te krijgen. Maar omdat je longen nog gedeeltelijk gevuld zijn met kooldioxide, kan er maar weinig zuurstof bij. Een cyclus is in gang gezet en dit kan leiden tot oppervlakkige ademhaling. Ai.

Er zijn veel redenen om je adem te beperken. Als je:

Overweldigd bent (bevries-reactie)
Emotioneel bent of gestresst
Zo in gedachten bent dat je vergeet te ademen

Het voorkomt verkramping van je ademhalingsspieren

We gaan ‘ontluchten’ en beginnen op de plek waar ik vrij kan ademen, zonder dat ik spanning vasthoudt. Dat is niet mijn buik (waar je normaal gesproken zou moeten ademen), want blijkbaar span ik mijn buikspieren aan als ik diep uitadem, i.p.v. deze los te laten.

Mijn buik kan moeilijk ontspannen en voelt bij inademing al snel als een ballon die op knappen staat. Misschien houd ik ‘m daarom ook wel vaak in. Resultaat: nog meer spanning.

Het ademcentrum in mijn hersenen activeren de ademhalingsspieren in buik en borst. Als je lange tijd niet volledig ademt, verliezen de ‘ademhalingsspieren’ hun vermogen verloren om optimaal te bewegen. Dat is dus die ballon.

Ontspanning zit in de uitademing (niet goed uitademen kost energie)

Ik heb altijd geleerd dat ontspannen ‘dieper ademhalen’ is. Terwijl er al genoeg adem aanwezig was, moet er juist adem uit om ruimte te krijgen in mijn lijf! De ontspanning zit in uitademen, niet in meer inademen.

FAls ik het niet kan voelen in mijn buik, dan moet ik mijn hand ergens anders leggen en daar bewust ademen. Die plek is mijn hart, daar kan ik spanningsvrij ademen, daar is ruimte, daar is beweging. Langzaam aan adem ik dieper uit en komt de spanning los in mijn borst, buik, schouders en nek. Ik gaap me een ongeluk. Mijn hele borstkas opent zich en voelt 2x zo groot. Blijkbaar zat er nog veel meer ruimte in mijn lijf dan ik innam door die spanningen.

Minder spanning is vooral oefenen

Het loslaten van de buik is iets waar je langzaam aan zal moeten wennen en vooral veel oefenen, oefenen, oefenen. Elke dag, als is het maar 1 minuut per dag. Het gaat niet vanzelf, want mijn lichaam is inmiddels flink gewend geraakt aan de spanningen. En vooral niet geforceerd diep gaan inademen, maar goed uitademen, dat is ontspanning.

De energie van elke schok of psychische klap sla je op in je lichaam. Die energie gaat vaak vastzitten (o.a. door slecht ademen) en dan krijgen we klachten. Veel mensen vermijden die pijn en lopen er (onbewust) vaak voor weg. Door de energie weer te laten bewegen, bijv door goed te ademen, kunnen dit soort klachten afnemen.

Bewustzijn en psychische inzichten zijn leuk, maar als je ook lichamelijk los wilt laten, vergt dat veel oefening. En therapie, want pas als je de bron van de spanning aanpakt, kan je pas écht aanwezig zijn in jezelf. In je lijf gaan wonen ;-).